Een oud collega die ons kwam opzoeken beaamde het direct, na een kijkje op het schoolplein: de rust en regelmaar straalt je tegemoet. Op het ruime schoolplein wachten de kinderen totdat het tijd is. Tien minuten voordat de les begint fluit een van de leerkrachten op het fluitje dat altijd om de nek hangt. Alle kinderen bevriezen op de plek waar ze zich bevinden en gaan op de grond zitten. Een voor een worden de groepen afgeroepen en de kinderen gaan in een rij voor de deur staan. Het doet me denken aan mijn eigen lagere school periode en staat in schril contrast met het drukke ochtendritueel in onze oude school in Nederland.
Eerlijk is eerlijk. Er is hier veel meer ruimte, het is altijd lekker weer en dus geen dikke winterkleding in de gangen. Er zijn trouwens geen gangen, want de klasgebouwen hebben allemaal hun deur direct naar buiten. Maar toch is het verschil duidelijk. Ook op de school waar ik zelf werk staan de kinderen voor de les in een rij voor het lokaal te wachten, ook de kleuters. Ik pleit niet voor het vlaggenritueel dat ons iedere ochtend herinnerd aan het feit dat we allemaal trotse onderdanen zijn van het Amerikaanse rijk. Maar de rust die de toch wel wat strengere regels met zich meebrengt is eerlijk gezegd wel een verademing en dan praat ik niet alleen over de leerkrachten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten